Finisterre

Finis terrae, het einde van de wereld.

Hoe onbeschrijflijk mooi is het om hier te staan. Aan de vuurtoren van Finisterre. Als dit niet één van de mooiste plaatsen is die ik al ooit gezien heb, weet ik het niet meer. Het is niet alleen het zicht, om te staan waar de aarde de zee induikt in schuimende golven, waar ver voor je de hemel de zee raakt. Het is tegelijk het besef, het gevoel te kunnen ervaren wat voor indruk dit gemaakt moet hebben op zoveel eeuwen van bezoekers die hetzelfde gezien hebben en zich niet anders konden voorstellen dan dat dit echt was waar het ophield, waar de aarde ten einde was.

En tenslotte is er je eigen gevoel dat je het nu echt wel allemaal gehad hebt. Na een maand altijd maar rechtdoor stappen, over berg en dal, over de meseta zonder einde, met altijd de schroeiende zon als begeleider.

Hier voel je, misschien meer dan in Santiago, de voldoening : verder kan niet meer. En dan kun je je voor de eerste keer sinds lang omdraaien, niet om te zien wat er allemaal achter je ligt, maar naar wat er komt. Wat het leven nog op je verdere weg legt, figuurlijk dan. Ook in hoogtes en laagtes, ook in lange vlakke etappes. Met onverwachte ontmoetingen en ontdekkingen op je pad.

En als ook dat eindigt, finis vitae, dan zal ik graag terugdenken aan deze plek, waar al het zichtbare en tastbare eindigt, maar er steeds een verre horizon blijft. Vol geheimen en onuitgesproken beloften.

Graag bedank ik iedereen die deze blog gevolgd heeft en zo een beetje meegelopen heeft. Dank voor de vele berichtjes en sms-jes die ik mocht ontvangen. Dank aan Kathleen, Femke en Toon voor het geduld dat ze opbrachten zodat ik deze tocht kon maken samen met die andere metgezel, die me op tijd en stond een duwtje in de rug gaf waar dat nodig was.


En tenslotte wil ik mijn grote dankbaarheid en waardering uitspreken voor de sponsors en degenen die alsnog besluiten het te worden. Het was bij momenten een hulp om te beseffen dat elke kilometer die ik erbij deed tenslotte ten bate zou zijn van kinderen die het goed kunnen gebruiken.

Ieder mag, naar beste godsvrucht en vermogen, zijn of haar duit in het zakje doen door overschrijving op onderstaande rekening op naam van KU Leuven met de aangegeven gestructureerde mededeling. Deze sponsering komt rechtstreeks ten goede aan het kinderthuiszorgteam van Gasthuisberg en/of de vrijwilligerswerking voor langduring zieke kinderen aldaar. Alle personen die een gift doen, zullen via de KU Leuven een dankbrief ontvangen met toelichting over de fiscale aftrekbaarheid (vanaf 40 euro) hiervan en wanneer dit attest te mogen verwachten.

KU LEUVEN
IBAN BE45 7340 1941 7789
BIC KREDBEBB

met vermelding  "+++400/0008/78594+++"

Hiermee sluit ik deze blog af en hoop u spoedig in levende lijve terug te zien!

Lectori salutem,
Feike