Carrión de los Condes

Heerlijk lang uitgeslapen vandaag tot 06.15u. Het ontbijt in de albergue leek nergens op en het feit dat het slechts 2,5 € kost, mag geen excuus zijn, want ik heb ook al lekker en uitgebreid kunnen ontbijten voor die prijs. Maar de koffie was ok en dan klaag je niet.

De camino liep vandaag bijna het hele stuk langs een verbindingsweg tussen Frómista en Carrión de los Condes. Ook al is er weinig verkeer, ik heb er toch bewust voor gekozen om een kilometer of 4 om te lopen en een pad te volgen dat langs een beek loopt. Mooi en rustig, met als extraatje de hoge populieren die wat schaduw over het pad werpen. Dankzij het water gonst het er van bedrijvigheid : veel vogels, kikkers en nog van alles dat ruist in het struikgewas.
Ongeveer halverwege had een lokaal koppel een eenvoudig barretje opgezet, waar ik een half stokbrood met jamón y queso heb gegeten, terwijl ik een slak bestudeerde die tergend langzaam zichzelf en zijn huisje voortsleepte, wankelend en kantelend over zijn eigen slijmspoor. Best boeiend als je er tijd voor hebt.

Las Hijas del Espiritu Santo met zuster
en ooievaar op achtergrond, hoewel die
laatste hier nooit iets gebracht zal hebben.

Eenmaal in Carrión de los Condes aangekomen, moest ik kiezen bij welke orde ik voor één dag zou intreden. Het klooster van Santa Clara is erg mooi, maar ligt helemaal in het begin van het stadje en dus iets verder van het centrum. Ik ben dus nog even verder doorgegaan om te eindigen voor het klooster van 'hijas del Espíritu Santo'. De zusters wonen in een oud lyceum en alles gaat er heel strikt aan toe : hier gooi je je rugzak niet even tegen de muur en trek je je schoenen niet uit waar je wil. Hier bel je aan, zuster portier doet open en zegt je even te wachten in de wachtzaal. Daar zit je dan, de knieën zedig tegen elkaar op een oud rieten stoeltje tegenover Onze Lieve Heer aan het kruis, die van boven de deurstijl links naast je wegkijkt, met een blik van : "het is hier zo al erg genoeg dat jij hier niet nog eens moeten komen zitten stinken met je zweetkleren".

Kletsnat van het zweet in het
klooster van Santa Clara

Dan gaat de tweede deur open en mag je aan tafel komen zitten bij zuster econoom, om je naam in het dikke boek te laten schrijven, te betalen en je credencial te ontvangen. Alles ademt klooster, annex middelbare school, met hoge plafonds, donkere deuren en gangen. Je antwoordt met "ja, mevrouw", "ik kom uit België mevrouw", "dank u mevrouw". Dan komt een derde zuster en die wijst je de slaapzaal en de douches. Strikt gescheiden van de vrouwen, of wat had je gedacht ?!




Het ziet eruit als een kostschool uit de jaren 50 en ik ben bijna verbaasd dat ik kleuren registreer in een interieur dat verder héél sepia is. Maar je hoeft de zusters geen blaasjes wijs te maken : alles spic & span, een computerzaal met free Wifi, om 20 uur eucharistie in de kapel en om 22 uur binnen en het licht uit of je kunt een klap van de regel krijgen op je vingers !
Heel apart en ik ben blij dat ik dit ook eens kan meemaken. 73 bedden bezet en je kunt hier een speld horen vallen.

Inschrijven in Santa Clara
Let op de dubbele tralies die de zusters
vroeger moesten beschermen tegen ongure types

Carrión de los Condes was ooit een erg belangrijke halteplaats op de camino. Er zijn geschriften bewaard uit de 12e eeuw waarin de rantsoenen die aan de pelgrims toegekend werden, vermeld staan.  En die waren vrij royaal bemeten, omdat er zomaar even 12 kerken en hospitia aanwezig waren. Daar schieten er vandaag nog 6 van over, waarvan er nog 3 actief zijn voor het onthaal van pelgrims. Ik zal  nu eens gaan kijken wat er de moeite loont, maar op het eerste zicht lijkt het geen onmisbaar dorpje meer te zijn.

Kleinste café ooit gezien. Helaas gesloten.

In de volgende etappes moet ik wat gaan puzzelen : er zijn 95 kilometer te verdelen over 3 dagen. Dat klinkt als iets meer dan 30 per dag, maar de tussenafstanden tussen de dorpjes zijn zo groot dat het net iets ingewikkelder is. Één ding is zeker : ergens morgen overschrijd ik de helft van het totale traject van Saint-Jean tot Santiago de Compostela !