Arzúa

Mistig Galicië .. net de Ardennen

Omdat het gisteren de hele voormiddag erg druk was, ben ik vanmorgen in alle vroegte vertrokken. Om half zes was ik de deur uit, half op de tast, want de camino dook meteen de bossen in. Het was een beetje fris en mistig, enkele keren was ik niet zeker welke richting in te slaan omdat ik de pijlen niet vond. Gelukkig kwam er achter me plots een lichtje aan dansen en daar was een Koreaanse dame aan vastgemaakt die ik al van het prille begin ken. Dankbaar dat ik mee kon profiteren van haar zaklamp ben ik bij haar blijven stappen tot een uur of zeven, toen het licht werd. En al die tijd heb ik niet bekend dat ik gewoon te lui was om mijn eigen lamp te gebruiken, die ergens diep in mijn rugzak zat.

Dennen, loofbomen en palmbonen!

Peperkoeken huisje

Het was in ieder geval een goede beslissing om vroeg te vertrekken. Heerlijk rustig en fijn om door de ochtendnevels te wandelen, letterlijk door bos en hei. Qua landschap doet het me erg aan de Ardennen denken : een beetje glooiend, veel beekjes en riviertjes, gemengd loof- en dennenbos, tussendoor onderbroken door weides met koeien die klagerig loeien. Tijd om gemolken te worden waarschijnlijk. Op sommige stukken staan veel Eucalyptusbomen. Die voegen iets extra's toe aan het aroma van vochtige bosgrond en dennen dat je zo lekker kunt opsnuiven 's morgens.

Als er geen plaats meer is...

Zo ben ik goed opgeschoten en dat moest ook wel : omdat ik slaapplaats gereserveerd heb, ook voor de volgende dagen, ben ik nu verplicht om de afstanden te lopen die ik eergisteren ingeschat had toen ik de boekingen deed (en in een overmoedige bui was). Vandaag en morgen is dat telkens 30 kilometer en daarna nog een luttele 10 kilometer tot Santiago, zodat ik de stad 's morgens vroeg kan binnenkomen. Nog een dikke 40 te gaan nu ...
Aan de prijzen van de private herbergen en hotels zie je dat die laatste 100 kilometer 'big business' zijn, zeker rond de heiligendagen van Santiago. Dat neemt niet weg dat alles volgeboekt is, tot en met plaatsen op de gang, met matrassen op de grond. Wie niet op tijd iets gevonden heeft of vooraf geboekt heeft, loopt het risico van buiten te moeten slapen of bij boeren aan te bellen.

Aanschuiven voor inktvis

In Arzúa, waar ik nu in een pension zit dat nog een héél eind te gaan heeft voor het in de Guide Michelin komt, zou helemaal niets te zien zijn, ware het niet dat er vandaag markt was. En toevallig is dit de regio van de Poulpo, een lokale specialiteit van octopus in eigen inkt-saus, en anderzijds de lokale queixo. Queixo is wat in het officiële Castiliaans "queso" heet. Kaas dus. Maar waag het niet om de streektaal als dialect af te doen, of je eindigt mee in de Poulpo en daar kijkt niemand vreemd van op als er enkele stukken tussen de tentakels dobberen die je niet meteen kunt thuisbrengen.
Het rook heerlijk op de markt, waar ook ribben en chorizo's gegrild worden, en de mensen naast grote vuurkorven aan lange tafels plaatsnemen en om het hardst door elkaar roepen en lachen. Mooi om te zien en een gezellig sfeertje.